onlar da olmalı...

Önce küçük bir saksıya ektim, tutmadı. Sevindim... "Büyümeyecek yaşasın" dedim... Bir zaman uğraşmadım. Nadasa bıraktım. Meğer iyi etmemişim. Şöyle azıcık eşeleyince dibini coştular da coştular. Önce küçük saksıyı büyüttüm, sonra büyüğünden de alıp bahçeye diktim. Baktım onlarsız olmuyor hayat, dedim ki ; iyi bakıyım da bari canım çok yanmasın. Şimdi bahçemde yaşıyorlar, yani heran benimleler. Ve günbegün büyüyorlar, büyüdükçe canımı daha çok yakıyorlar ama olsun. Sizin yeriniz benim yanım, benim bahçem. Siz en çok bahçemdeki mutluluklarımın yanına yakışırsınız sevgili hayal kırıklıklarım... İyiki varsınız...

NOT : içinde umut kelebekleri olan birine yakıştıramadınız belki bu yazıyı ama başlıkta da dediğim gibi "onlar da olmalı"...

Sevgilerimle...

Duygu