kızılderiliyi dinliyorum, algılarım kapalı...

demiş ya kızılderililer,

"komşun hakkında hüküm vermeden önce, iki ay onun makosenleriyle yürü"

bu söze kulak kabartıp, bu ağlama duvarını terketmeye karar vermiştim ki;
kolayıma gelen taraf, sözün mecaz kısmı oldu...

komşumu ( komşum=kızım) anlamak değil de, makosenler...

makosen???

bundan bişi çıkmalı... ama ne???

düşün...

düşün...

düşün...

bingooo...

kafamda uçuşan periler fısıldadı, bende aldım elime, kumaşı, makası; kestim, diktim...

sanırım attığım her ilmekte, aklımdaki kötü düşünceler de düğümlendi...

artık daha iyiyim...

ve bunları ayağına geçiren Derin'de öyle...

ağlama duvarı yıkıldı, şimdi koca bir sevgi ormanım var...

yine ve yeniden...