kal geldi, kovsam da gitmedi...

bu oyunu kuralına göre oynayamıyorum...

kalemimin mürekkebi bitti desem, kelimelerim sandığın naftalininde eridi desem neden yazamadığımı açıklamış olurmuyum...

yokluğumda bir fırça oldum bazen, Derin'in suluboyasında kayboldum... şimdi defterinde döke saça yaydıklarındayım...

bazen pembe bir boncuk oldum... takmaya kıyamadığım küpemin ucunda sallandım... "bu sözlerim kulağına küpe olsun" demektense, küpe yaptım kendimi rahat rahat fısıldıyayım o bir türlü laf dinlemeyene diye...

bazen ilmek oldum... her kafa karışıklığında atlanıp, örneği bozdum... söküldüm, baştan örüldüm...

iyi şeyler de oldu... mesela dost meclislerinde aranan adam oldum, okeye aranan 4. adam gelmesin ama aklına... hani, boşluğu dolduran değil, yokluğu boşluk yaratan oldum... sevindim...

bu yüzdendir gidişim... yazamayışım...

konuşuyorum şimdi... ve ben iki işi birarada (bazen) yapamıyorum...

o ruhuma konan davetsiz "kal", siyahını akıtırken içime, ben kırmızılara çaldım kendimi... şımardım da... şaşırttım da sevdiklerimi...

ben bu bir haftada "ben"siz kaldım... herkes oldum... herkesle oldum... bir senle olamadım canım blog... özlem doldum...