10 Eylül 2011 Cumartesi

benimde var kaygılarım...

daha önce milyonlarca kez söyledim/yazdım/aklımdan geçirdim/hayaller kurdum... "bir büyüse, okula başlasa keşke" diye...
hiçbiriniz söylemediniz, bunun söylendiği kadar kolay olan bir kabullenme olmadığını...
iki gün sonra onu artık kreş, oyun grubu..vs. gibi bir yere bırakırken yaşadığın duygunun yerini, kasvet dolu bir hale bırakacağını...
3 yaşından beri kreşe giden bir çocuk değil de, yeni doğmuş, anne diyemeyen, yürüyemeyen, derdini anlatamayan bir bebe sanki bırakacağım orada..
"orada" dediğim yerde ne? Okul... Hayata hazırlanacağı, benim çok uzun zamanda kızıma vereceklerimi, layıkıyla, güven ortamında, huzurla, mutluluk ve dahası kendi gibi bir sürü çocukla öğreneceği, -bunu kabul etmek istemiyorum ama- ikinci bir ev işte...
peki neden böğrümde bir boğa oturuyor ve gittikçe ağırlığı artıyor?
anasınıfı...
ana mı?
korkuyorum işte...

2 yorum:

Yazgüneşi dedi ki...

OFFF YA RUHİKİZİ
BAK YİNE AYNI
ŞAŞIRMADIN DEĞİL Mİ..
İLKOKULLU OLACAK YA BİZİM ZİLLİ
KARNIM AĞRIYOR GÜNLERDİR STRESTEN
BEN GİDİP OTURACAĞIM O SIRALARA SANKİ....

aysencifci dedi ki...

Duygu umarım çok iyi başlar eğitim hayatı mercimeğin. Ama en çok o sevgi dolu halleri bozulmadan kalsın, kimse onları üzmesin inşallah:)