ben sana kırmızı bisiklet, sen bana gül çiçek...

ben, yaşadıklarımın getirisi belki yada duygusallığımın bilemiyorum ama, dost biriktirmeyi tercih ederim aslında, O'na bu ara öğrettiğim para biriktirme mevzusundan ziyade...
onu karşıma oturtup, bak kızım bu dünyada en gerekli şey belki para ama dahası sevgi, sağlık, dostluk, aşk desem nasıl boş boş bakar dimi yüzüme...
olmuyor değil hani bunu yaptığım ama "büyükçülük" oynadığımızı sanıyor zaar... bozmuyorum... nasılda tanımlamaları var kendince...
geçen gün taşıtları kullananları konuşurken, uçak kullanan kişilere mesela, "uçağı kullanan kişi" dendiğini öğrendim... heralde yeni jenerasyon "pilot" demiyor... :)
bale öğretmeninin adı da "bale yaptıran öğretmen"miş... demek hala benimsemedi öğretmenini ki ismi aklında kalmamış... ama tip yerinde, cansu dere'ye benziyormuş... yok canım öyle demedi, ben ezel'i izlerken, benzetti kadını öğretmenine...
ne diyordum ben... kumbara...
insan biriktirmeli bana göre, kelimeleri mesela, sevgisini, güzel anıları, hoş sohbetleri, sevdiği kokuyu, mutlu bir anına eşlik eden şarkıyı... evet parasını da... ama hani bana göre zor günler için değil. hep savurgan oldum ben. acısını çektim mi? evet belki ama hiç pişman olmadım kazandığımı o an ne istiyorsam onun için harcamaktan... annelik işte tamda bu anda giriyor devreye... hep aynısını yapmıyormuyuz... kendi yanlışlarımızdan, doğurduğumuzla bir doğru çıkarmaya çalışıyoruz. "ben yaptım o yapmasın"... hayır yaa o da yapsın... yapa yapa öğrensin işte... sen yanlış yaptın da kör kuyulara mı gittin... eğer öğretirsen yanlıştan ders çıkarmayı o da senin gibi bulur yolunu...
biz kumbara aldık demiştim dimi... belki hayalinde kırmızı bir bisiklet vardır dedim... ama o bana kırmızı gül çiçeği alıcakmış... benim kızım çiçek sevmez... evimizde hiç çiçek yoktur. hoşlanmaz öyle saksıda duruşundan... dahası korkar... (saçma mı??? bahçede duran çiçekeri sever ama saksı çiçeği "onu kolundan tutacakmış" diye korkar)
ama gül çiçeği çok güzelmiş... ve bende çok güzelmişim... bunun için bana gül çiçeği almak istiyormuş ve bende bunları yazarken kenardan kenardan ağlıyormuşum... hayır ne gerek varmış ama işte annelik buymuş...
kumbara diyordum ya ben... para biriktiricez biz... belki bisiklet belki gül çiçeği ama galiba yanında en çok sevgi biriktirip sonra gönlümüzce harcamak için...