ucu açık bir yaşam...

Bu hayatta sana en çok öğretmek istediğim ne biliyormusun? bakış açını geniş tutman...

herzaman sana istediğini al(a)mam, yap(a)mam, ver(e)mem... ama sen isteklerini genişletmek yerine, başkalaştırmayı bilirsen daha mutlu olursun bu hayatta...

çünkü ben ömrüm, sağlığım ve imkanlarım el verdiği sürece en yakınında olucam biliyorsun ama ya ol(a)mazsam... o zaman eksik gedik, kör topal mı kalıcaksın... 2 elinle bardağı tutmak yerine, biriyle suyunu içmeye çalışmak gibi bu aslında.. var olanı esirgemek değil bahsettiğim biliyorsun... sadece ya olmazsa diye düşünmeni istiyorum...

adım adım gidiyoruz...

ve sen zaten çok başarılısın... şimdilik...

mesela, evimizde bir palyaçoyla yaşayamayız değil mi? her istediğimiz an gidip göremeyiz de... istek bu çünkü, gece yarısı da hortlayıverir... peki o zaman ne yapmalı...

yada o bir türlü bıkmadığın, benim kurup kaldırmaktan iflahımın kesildiği oyun çadırını kuramazsak hemen o anda... vaz mı geçicez oynamaktan... birde böyle denesek...

bunun gibi basit şeyler aslında demek istediğim...

zor değil bebeğim bütün odanı, yatağını, tüm kıyafetlerini pembe renkte almak... mesele başka renklerin güzelliğini de görmen... kim demiş siyah yetişkinlerin rengidir diye... o pamuk tenine pekala yakışıyor kapkara giyinmek bazen işte...

aslında sen ağzından çıkanlara bakılırsa, gayet farklı bir açıdan bakıyorsun hayata...

bana seslenirken mesela, birkaç kez cevap vermemişsem sana, o anneeeee'ler değişiyor,

sanki "anne" kelimesi yeterince kişisel değilmiş gibi,

-saçı sarı anneeeeee,

-işe giden anneeee,

-kırmızı ojeli anneee,

-elbiseli anneeeee,

ve favorim;

-enn güzel anneeeeeee...

diye bağıyorsun yaaa, hiç cevap vermesem nereye kadar sürecek bu tanımlamaların merak ediyorum...

bakış açını geniş tut diyorum ya sana kuzum, tereciye tere mi satıyorum acaba diye düşünüyorum...