belki bunu bir kusur olarak görüyor yada kendini yetersiz buluyordur ne biliyim...
insan göz kırpamadığı için üzülür mü?
belki altında "derin" bir anlam yatıyordur, göz kırpmak istemesinin...
birine, mesela yemek yerken, "hadi gel yemeğimizi çabucak bitirip oyun odasına gidelim" diyecektir de, beceremiyordur...
yada...
tabağındaki ekmek diliminin altına bir parça beyaz peynirini sakladığını gören öğretmenine "şişştt aramızda kalsın"ı anlatmak istemiştir de, olmamıştır...
kim bilir?
mercimek o... bize göre saçma, ona göre dünyanın en elzem gereksinimi içindir göz kırpma hadisesi...
o bunlara takılırken...
ben mesela yarınki yemek mönüsünü planlıyor ve sadece planlamakla kalmıyor, hazırlığına girişiyorum...
karnıbaharları yarın akşam kızartmaya hazırlamak için bu geceden haşlamaya başlamışken, birden anlamaya başlıyorum kızımı...
belki benim hayat telaşım büyük ama eşittirde onun kreş macerasına...
ben tüm aileye yetmeye çalışırken belki o da, kreşteki tüm oyun odalarında aynı anda bulunup bütün oyuncaklarla oynamayı, buna yetişebilmeyi diliyordur... belki bunun için ihtiyacı olan tek şey bir göz kırpma hareketiyle yanında belirecek olan bir kopyasıdır...
belki en az onun kadar bende abartıyorum bu hadiseyi... ağzından çıkan her cümleye takılmamalı, yapamadığı değil yapabildiklerine yoğunlaşmalıyım...
anneliği öğreniyorum bende... çalışan bir annenin, çocuğuna karşı duyduğu mahcubiyet sarıyor tüm aklımı ve eve geldiği an ağzından çıkanı bulup vermek istiyorum ona... o göz kırpamıyorsa, kimse bunu beceremesin, hatta öyle bir hareket hiç varolmasın istiyorum...
saplantılı bir ruh hali biliyorum. ama bazı anlar onu severken dövmek bile istiyorum... içimdeki sevgi hırsını çıkarmak istercesine...
evet bu satırlardan sonra bir şizofreni okuduğunu düşünebilirsin... öfkemden deliye döndüğüm anlar olduğu gibi, sevgimden de deliye dönebiliyorum...
ve şimdiki ruh halimle, tüm göz kırpabilenlerden nefret ediyorum...
not: bu arada onunla konuşup bunu zamanla yapabileceğini hem yapamasa bile bunun çok önemli bişi olmadığını tabiki anlattım... bunları yazdım çünkü abartasım vardı, o melankoliyi yaşayasım vardı... ve rahatladım...
11 yorum:
ben de uzun bir süre göz kırpmayı beceremedim :)
Duygu'cum uzun zamandır yoktum. Öncelikle Derin'in yuva öğrencisi olmasını, sonra senin yeni işini tebrik ederim. Nice nice güzel olaylarınız olsun tebrik için inşallah. Sevgilerimle,
Severken içine sokasın geliyormu.. ne kadar sarılırsan sarıl az oldu bu diyormusun??? :))
bi dönem bende göz kırpanlara gıcık olmuştum ya cidden.. bizimki öğrendi şimdi hatta kaş-göz işaretiyle anlaşır olduk..
sevgiler
Ben de göz kırpamıyorum
Yaş 37.5 itibariyle
ümit yok...
;)
ha bi de
anneyiz abartırız ne var noolmuş
halla halla :)
Ne güzel anlattın gene,sıkma canını dilerim herşey istediğin gibi gelişir.Güzel kızını o güzel gözlerinden öpüyorum :) iyi haftasonları canım sevgiler.
hahahaha :) derin birazdan bize gelsin ben öğretirim hem beraber zıp zıp zıplarızda :)
Gerçekten öyle sen ev telaşı içindeyken onun dünyasında da en önemli şey göz kırpmak.
Büyüdükçe büyüyor dertlerimiz biz de büyüyoruz.Büyük olduğumuz için büyük dertlerimizle başa çıkmak zorunda kalıyoruz.
Mercimeğin derdi de kendi kadar işte,küçümsenmez asla.
Ne güzel bir paylaşım olmuş, yazın tabiki.. Çok hassas ve çok mükemmel bir anne olmak istediğini anlayabiliyorum, ve doğrusu ben çok taktir ediyorum haddim olmayarak.
Bir gün anlatıp güleceksiniz bunları..küçük oğlumda çok vardı bu tür şeyler, hapisane diyemezdi hapsiye derdi, ve daha bir sürü şey.:)
Aklıma Ömür' ün ıslık çalabilmek için nasıl çabaladığı geldi. Bir de parmak şıklatmak için.
İnsanların öncelikleri bulundukları yere, zamana, sahip olduklarına ya da olmadıklarına göre değişiyor. Herşeyi doya doya yaşamanız dileğiyle.
bir daha göz kırpanın!
ben hala kırpamıyorum bence bunun yerine başka bir şey öğret mesela parmak şıklatmak yada başka bir küçük hareket mimik vs
Yorum Gönder