bu kez şikayet için burdayım...
insani haklarım elimden alındı...
yemek içmek dışında, çok şükür...
yetişemiyorum...
ya ben yaşlandım,
ya beceriksizim,
ya zaman yönetiminden anlamıyorum,
yada hem anne hem herşey olamıyorum...
oyuncaklarını toplamasını istediğimde, koşa koşa banyoya gider, çişi gelmiştir ve ben yanına gidemem, çünkü bu çok ayıptır, bitince seslenmesini beklemek zorundayım,
telefonla konuşurken, çişi gelir ama kendi yapamazmış o daha küçücükmüş, yanında olmalıymışım. ( bu ne yaman çelişkiyse)
ben televizyonu açsam, mutlaka o sırada çocuk kanalında onun sevdiği bir program vardır, izlemek zorundadır,
ben televizyon izlemesini fırsat bilip, bilgisayarın karşısına geçsem, fazla televizyon izlerse gözleri daha çok bozulurmuş, onunla suluboya yapmalıymışım...
yünlerimi boncuklarımı önüme alsam, mutlaka karnı acıkır uyduruktan, o yemekler 24 kez ısıtılır,
yemek pişirirken, mutlaka onunda eli değmelidir, ete balığa bile...
bulaşık zaten derinsiz yıkanmaz...
ütü yaparken, çıkan buhardan korkarmış yanarız diye, o uyuyunca yapmalıymışım (sanki o uyuyunca buharsız ütü yapıyorum)...
o uyanıkken duş almak nafile bir çaba...
evi Derin süpürünce daha temiz olmuyor işte, bunu ona nasıl anlatmalıyım?
makyaj yapmak için uygun bir yaşta değil, lütfen bunu da anlat,
mandallar saça takılmazdı dimi?
biten kağıt havlu ruloları, nasıl bu kadar çok olup, hepsi yatağın altına sığabilir ki,
biz havluları, kendimize hiç kimsenin sahip olamayacağı güzellikte elbiseler tasarlamak için kullanıyoruz, ya siz?
ayakkabı dolabının önüne sandalyesini çekip, hepsini gün içinde tek tek ayağına giyip, sıkılınca etrafa fırlatması, ilerde yaşayacağı psikolojik bir sorunun belirtisi olabilir mi?
ne zaman susacak?
ne zaman konuşucam?
gazete kokusunu özledim...
uzun ve sessiz kahvaltıları özledim...
yaa bunu yazıcağımı hiç düşünmemiştim ama
Derin'in bebekliğini özledim...
meğer benim kraliçeliğim o günlerde kalmış...
herzaman mıçmıç sevgi kelebeği değilim işte... bu ara bitik durumdayım... derin anlayamadığım şekilde beni paylaşamıyor... ama hiçbiryerle, hiçbirşeyle... anlamsız bir sahiplenme ve ürkütücü bir dağınıklık hakim bünyesine...
üzgünüm kuzum... bu kez böyle olsun...
13 yorum:
canım bu yaşlar biraz zorlayacak sanırım seni, ama derin büyüdükçe herşeyi çok daha bilinçli yapan, annesine yardımcı olan, ütüyü çizgisiz yapan:) bi kız olacak..annesini okadar dinlendirecek ki..
hele bir de okula başlasın annesi eve gelmesini dört gözle bekleyecek hatta evde beklemeyip okuldan onu almaya gidecek..
derinin şuan meşgul olacağı tek eşyası evde gördüğü bulduğu herşey, zamanla bikaçsene sonra o artık kalemiyle kağıdıyla hikaye kitaplarıyla haşır neşir olduğunda tüm bu alışkanlıklar rafa kalkacak..
annesi birazcık daha sabretsin:)
birebir aynılarını yazşıyoruz, aynı özlemleri ve kaygıları duyuyoruz ve aynı şekilde sesizce çığlık atıyoruz
imdaaaaaaaaaaaaaaaaatttttttttttt
sen bu yazıyı farklı biriymiş gibi bir oku derim. gülmekten ölürsün. çok tatlı çoook
Duygu uzun zamandır sana ses veremedim. Üzülme, hele bunları hissettiğin için hiç üzülme ... bu yaşadıklarını ben de yaşıyorum hem de çok ama çok yoğun bir şekilde.Ben geceleri uyuyabilmeyi, acele etmeden tuvaletimi yapabilmeyi, duş alabilmeyi ve 5dk sabit bir yerde oturabilmeyi özledim:( Ancak senin durumunu okuyunca beni ileride daha sıkıntılı günlerin beklediğini görebiliyorum.Allah kolaylık versin:)
Prensesi olan anneler her zaman birer kralicedir... bu biiiiiir....
ve de bitik olma hakkini diledigin zaman, diledigin kadar kullanabilirsin cunku sen bir kralicesin... bu da ikiiiiiii!
kiss... kiss...
edi&büdü olmuşsunuz canım benim
derin gene iyi ben küçükken annemi kimseyle konuşturmazmışım
drmişim; konulam benimle ilgilen,evimize gidelim dermişim
anlaşılan evde onun yanında hep sen varsın ya nazzı sana geçiyo tatlı cadının :)
Sevgili Duygu
Bu dönem gerçekten zor ama
İlerde bu satırlarını okurken eminim güleceksin.Hele kuzu biraz daha büyüsün o zaman sen peşinden koşacaksın onun.Zamanının hepsi onla geçsin hep gözünün önüde olsun istiyeceksin.iki kız annesinden tecrübeyle sabittir.
Sevgiler:))
Bu yazılanlar,ban çoooooookkk tanıdık geldi,neden acaba?????*
Sevgiler
Pınar
zeynepcim,
evet haklısın zamana değişecek ama işte insan bazen bunu unutup hep böyle kalacakmış hissine kapılabiliyor. aslında kağıt kaleme ilgisi fazla ama hep benimle bişiler yapmak istiyor... heran ben onunla olmalıyım, paylaşmalı, konuşmalıyım. öyle istiyor... of bak daraldım yine :)
-meltemcim,
sesin çok uzaktan geliyor ama tanıdık bir çığlık :)
-fatoşcum,
yaa gerçekten komik mi, oysa ben ne kadar bunaldım :)
-songülcüm,
özlettin kendini... evet her yaşın ayrı sıkıntısı oluyor.ve hepsi birbirinden zor. ama geçiyor geçecek geçmek zorunda... yoksa nasıl dayanırız ...
-nilüfercim,
hala öylemiyim... yani kraliçe... kendimi kof bir elma gibi hissediyorum :)
seni burda görmek ne güzel...
sevgiler...
-ceydacım,
kesinlikle bana geçiyor nazı niyazı... o da beni kimseyle konuşturmuyor. evimize gelen misafiri odasına sokmaya çalışıyor benimle konuşmasın diye.
-nazpek,
öylemi dersin gerçekten... umarım çok çok umarım...
-pınarcım,
dimi yaa sende bilirsin bu tanturumları... geçiyor dimi?
Canım ya aynı hisler içindeyim.Hatta artık bazen kendimi tanıyamıyorum.Kendime ait özel zaman Ege uyuduktan sonra oluyor oda gece :(gündüz pc başındayken bile rahat bırakmıyor tv zten ona ait gündü açtırmıyor beyfendin.Onun programları daha güzelmiş.Dışarı çıkarken hep onun istediği giyilecek onun istedikleride şort tshirt :))uzun uzun anlatıyorum gayet sakin ama bazen hiç anlamıyor öyle inat ediyorki biraz sesim yükseliyor sanım.Üzülüyorum.Ben böyle anne olmamalıyım diyorum ama oluyor işte:((
Herkes çok güzel şeyler söylemiş zaten... Biliyorum ben de yakında benzer şeyler yaşayacağım... Ve eminim, şikayet ettiğim gün sen de bunun geçici bir süreç olduğunu söyleyeceksin gülümseyerek:)
Ben bilmem ama annem hep geçer bunlar der,ilerde büyüynce daha fena oluyomuşuz diyede ekler ;)
İnşallah çabuk geçer küçük prensesin bu halleri blogunuzu çok sevdim sevgiler...
bunları dinlemek eğlenceli ama yaşamak belli ki öyle değil
okuduğum bloglardan crebro 2 yaş sendromunu (gerçi derin geçti bunu ama belki o dönemden kalmadır tavırları diye yazıyorum) şu şekilde atlatmış. Çocuk direnip kendi istediklerini yaptırmak için uğraştıkça görmezden gelmiş ve bir süre sonra çocuğun hiç bir yöntemin işe yaramadığını anlamasıyla pisi pisi olmuş
Yorum Gönder