ödülün hakkını vermek hiç bu kadar zor olmamıştı...

hani ben artık baya uzun aralıklarla yazıyorum ya... sanma ki hiçbişi olmuyor hayatımda. aksine tüm renkleriyle beraber doğuyor gün üzerime ve tüm yorgunluğunu bırakıp terkediyor beni...

"peki nerde yaşadıkların?" dersen, "o çok güvendiğim hafızamda hepsi" derim, bunun koca bir yalan olduğunu pekala bilerek...

kimisi okuduğu kitabın nerdeyse tüm konusunu anlatır, kimi gezip gördüklerini makro fotoğraflarla paylaşır, kimi hayalini resmeder, kimi öfkesini, sevincini, özlemini...vs. hepsine ayrı ayrı hayranım, o ayrı ama ben... anılarım, paylaşmak istemediğimden değil, akıl edemediğimden ister istemez atılır derinlere, zaten pek bir karışık olan zihnimde fazlaca yer tutmaya mahkum olurlar... akşam ne yediğimi sorsan söyleyemeyecek olan ben, Derin'in ilk dişinin çıktığı günü, çişini söylediği ilk günü şimdi hatırlıyorum evet ama bundan 5 yıl sonra...

işte bu yüzdendir ben, (1) en çok hafızamı kaybetmekten korkarım... isimleri, yüzleri unutmaktan değilde, o isimlerin hayatıma kattıklarını unutmak en feci olanıdır bence...

hani her kadın gibi benimde kendimce yaptığım fiziksel değişiklikler oluyor... paylaşmayı akıl edemiyorum ya, belki (2) her kuaförden çıkışımda, eve gelip elime makası almamın paylaşmayı akıl edemememde etkisi vardır... çünkü ben aklımdan geçen modeli kuaföre anlatırken sanırım Fin'ce konuşuyorum ki, kuaför anlamayıp kendince bir model çıkarıyor ortaya... sonrada iş başa düşüyor... saçlarımdaki değişikliği bloğumda paylaşmaya kalktığımda üzerinden zaten 2 hafta geçmiş ve ben o modelden de sıkılmış oluyorum...

(3) aslında ben evde sürekli kendi kendine konuşan, kavga eden biri olduğum için belki birileriyle bişileri paylaşmayı beceremiyorum... mesela en heyecanladığım olayı, en öfkeli durumu hemen banyoya kapanıp ayna karşısında, karşımdakine (o an kim olmasını istiyorsam aynadakinin) anlattığım zaman gerçekten birine anlatmış kadar rahat ediyorum... ve reel biri ile konuştuğumda sanki bu olayı daha önceden ona anlatmışım gibi bana yardımcı olmasını bekliyorum... ama merak etme durumu hemen toparlıyorum... henüz bir psikoloğa görünmemi isteyen olmadı :)

(4) çok fazla hayal kuruyorum... mesela 3-4 tane öykü denemem olmuştu... bunun üzerine hemen bir kitap yazacağımı ve imza günümün olacağını hayal ediyorum... yada keman kursuna başladığımda müthiş parçalar çaldığımı, hatta kardeşimin düğününde onlara özel bir parça besteleyeceğimi ve herkesin beni hayranlıkla izleyeceğini hayal ediyorum... şuan dikiş dikme maceramda da birgün belki bir modaevi sahibi olurum diye hayallenmekten kendimi alamıyorum... işte bu hayaller beni paylaşma konusunda frenliyor... insanların beni çocuk gibi görmelerini istemiyorum ve herşeyi kendime saklıyorum...

(5) derin'in bu dünyada asla ama asla vazgeçemeyeceği tek insan olmak istiyorum... benim hep çok sevilmek gibi bir kaygım var... bu düşüncem yüzünden bencillikle suçlanmaktan çekiniyorum... derin'in, ne yada kim olursa olsun, benim önüme hiçbirşeyi geçirmesini istemiyorum. kızımı hayatımın merkezine koyduğum için, aynısını ondanda bekliyorum içten içe... bunu ona empoze etmiyorum, bu isteğimi asla dile getirmiyorum tabiki ama bu düşünceden de vazgeçemiyorum... bunun sapkınlık olarak değerlendirilmesinden çekindiğim için kimseyle paylaşamıyorum...

(6) önceleri hiçbir duygumu saklayamazken, şimdi "poker face" denen ifadeyi takınabiliyorum... evet 3 saniye sürüyor belki ama buda bir başlangıç sayılır dimi...

(7) tüm bu yazdıklarımdan sonra kendimi çıplak gibi hissediyorum...

peki neden yazdım bunları...

ve o fotoğraflar da ne öyle?

blog dünyasının en sevdiğim blogcularından biri olan GECE bir ödüle layık görmüş beni... kreatif blogger ödülü... (fiuuvv ne fiyakalı bir isim dimi)

kocaman kocaman teşekkür ediyorum...

aslında ben bildiğin gibi genelde yazı yazıyorum... yukarda yazdığım birçok maddeden anlayacağın gibide paylaşıma çok açık değilim... ama GECE beni, sanırım yazılarım için bu ödüle layık görmüş...

tabi ödülün birkaç maddesi var... öncelikle size bu ödülü veren kişinin linkini veriyorsunuz ve ödülünüzü 7 kişiye paslıyorsunuz... işte ben burda çuvallıyorum. çünkü ödülü vermek istediğim birçok kişi zaten ödüllenmiş durumda... ama 1 kişi var ki kendisinden yeni haberdar oldum... sevgili stitch land... bence bu ödülü çok çok hakediyor...

sonra, sevgili sarhoşbalığım... anneliğine hayran olduğum...

fotoğraflara gelince... ben bu ödülün hakkını vermek istediğim için (naçizane) birkaç küçük çalışmamı paylaşmak istedim...

ilk fotodaki uyku gözlüğünü dün akşam yaptım...(bugünde bir arkadaşıma hediye ettim)

çiçekli tokada, akşam uykusuzluğumdan nasibini aldı...

ve o 3 raf, boş duran duvarın sıkıcılığından kurtulmak içindi... tamamen bana ait...

hani dedik ya ödül kreatif blogger... kıyısından köşesinden bir kreatiflik katayım dedim :)

ve son olarak kırmızı puntolarla numaralandırılmış maddeler, ödülün kurallarına göre,

ödülü alan kişinin kendisiyle ilgili yazması gereken 7 özelliği... oldu mu şimdi...

yani özetle, bu ödülün kuralları şu,

size ödül verene teşekkür etmek (yani o kadarda kaba değiliz canım söylenmese de teşekkür etmesini biliriz)

ödül verenin linkini yayınlamak

ödülün logosunu yayınlamak, (aha unutmuşum)

7 yaratıcı blogger belirlemek

bu bloggerların linklerini vermek,

ödüllendirdiklerinizi haberdar etmek,

kendiniz hakkında 7 ilginç şey yazmak.

bitti sanırım...

ah gece yaaa.. ne zahmetli işmiş bu... hele kendimden böyle bahsetmek...

çok utanıyorum...