1 Ekim 2012 Pazartesi

korkuyorum anne demese iyiydi ya!

hiçbir zaman tehdit ile yola getirilen bir çocuk olmadı, yüreğine korku salarak öğretmedim tek bir davranışı bile...
belki de biraz öyle davranmak gerekirdi, bilemiyorum şimdi...
okulda, sınıfta aldığı "bak yoksa bir daha seninle konuşmam" tehditlerini daha cesur karşılayabilirdi o zaman belki...
neyden sakınıyorsam bir bir karşıma çıkıyor okul yolunda...
böyle böyle büyüyecek elbette ama benim gözünün içine baka baka sevdiğim kızımın, okulda yaşadığı bir olayı anlatırken pıtır pıtır gözyaşı döktüğünü görmek, içimi deli bir öfke ile dolduruyor.
üstelik mevzu da ne? ya onunla arkadaşlığını bitirirse imiş!
çok da lazım, konuşmazsa konuşmasın diyen iç sesime rağmen en sakin ses tonumla anlatmak hiç de kolay olmuyor...
biliyorum bunu ona söyleyen arkadaşı da ailesinden öyle bir terbiye almadı, üstelik annesi de arkadaşım ama işte fıtrat denen şey varya, çocuk başka biri gibi...
ele avuca sığmayan, kural, görgü tanımayan bir çocuk...
ve tam bir çete başı, kendine seçtiği kurban ise Derin...
biraz hırpalanacak bizim kız bu sene ama o da öğrenecek dik durmayı...
benimle ağız ağıza yaptığı kavgaları düşünüyorum birde, bana karşı bu kadar dilbaz iken başkasına nasılda kıyamıyor... o da ayrı bir hırs mevzusu ya!

bak nasıl sinirlendim şimdi!!!

4 yorum:

aysencifci dedi ki...

Ahhh ahh! Ben kendime hakim olamıyorum ya! Bizimkini geçen en sevdiği- fakat benim pek sevmediğim- arkadaşı fotoğraf çekilirken itti. Kızım ısrarla "o itmedi" dese de, onu korumaya çalışsa da ben tıpkı 6 yaşında olan benmişim gibi "bence o seni kıskanıyor. Sana şöyle şöyle yapmıştı. Ben artık onu sevmiyorum" demeye başladım. Ulen, kim anne-kim çocuk? Ama o gözyaşları için gerekirse dünyayı yakabilecek tek kişi de anneler değil mi? Hep onları koruma derdindeyiz ama her dakika da yanlarında olamayız ve eni sonu birileri onları ağlatacak, üzecek. İnşallah bize carladıkları ustalıkla onları üzecek olanlara da carlarlar. Öpüyoruz.

Yazgüneşi dedi ki...

oyyy kıyamam ki ben o gözyaşlarına ama :(

yalnız hakikaten bize kürek kadar çıkan dil arkadaşlarına neden çıkamıyor hakikaten muamma..

yerim ki sizi ben:)

pınar dedi ki...

Aslında böyle iç sesiyle çemkir çemkir yazabilen anneleri seviyorum.
Bazen ben dünyanın en iyi annesiyim moduyla yazanlara hadi ya!diye yazasım geliyorda susuyorum.

Evet onlar çocuk.Arkadaşları vazgeçilmezleri,onu terkedebilir ama anneleri her daim yanında ..:))

Oy ağladımı arkadaşı onu terkeder diye,uff ya:(

duygu dedi ki...

-ayşençifçi,
yaa o küçük kalbi yerim ben, korumuş bide arkadaşını. kıyamam hiç. aslında belki de göremediklerini acaba göstermek mi gerek. ama çocuk bu ilte nasıl biliecek ayarını sonra, küçük dağları ben yarattım edasında gezen biri olup çıkıverir diye korkuyorum :) olsun senin için rahat ise iyi yapmışsın :)

-yazgüneşim,
dimi ama dimi başkaları kıymetli biz ise bazen amaaaan boşver oluyoruz. olsun, farkındalar elbet ama işte naz bize geçiyor. varsın öyle olsun, tepemde gezdiririm ben onu :)

-pınar,
ben çok salamıyorum aslında kendimi yazarken, tabi çok da dışında değil yazdıklarım karakterimden ama yinede keşke düşündüğüm gibi yazsam yada konuşabilsem diyorum kimi zaman.her ne kadar patavatsızlığımla bilinsemde bu benim kendimi tutmuş halim :)
ve evet ağladı yaa anlatırken eşşek... içimi dağladı ya bide...