23 Eylül 2012 Pazar

kimseye etmem şikayet...

aslında çok uzun zaman önce öğrendim  seçimlerimin arkasında durmayı...
sitem de etmem, bazı zamanlar anksiyete halinde olduğum doğrudur, ancak Karadenizliliğime ver, saman alevi işte...
türlü türlü aksilikler, hastalıklar, telaşlar içinde bir yerlere yetişme telaşına kapıldığım zamanlar, sinirlerimin en zayıf olduğu anlar... beden bu yoruluyor tabi...
1 sene 2 ay önce boşandım...
minik kızıma yaptığım en büyük haksızlık olarak gördüm kimi zaman bu durumu. ömür boyu vicdan azabı çekeceğimi, kızımın beni hiçbir zaman affetmeyeceğini düşündüm. geceler boyu ağladım....
okumadın, bilmedin blog...
taslaklarda 23 tane benzer yazım var, ancak hiçbiri yayınlanmadı...çünkü bu blog, Derin'in bakarken mutlulukla okuyacağı yazılarla dolu olsun istedim hep.
yazdım-kaydettim, yazdım-kaydettim, sen hiçbirini okumadın ama ben hepsini söylemiş oldum...
şimdi öyle değil...
bugün, bu an, bu ara... yaradana ettiğim şükür ağız dolusu....
çünkü ben...
kızımı imkanlarım dahilinde okutabileceğim en iyi okula kayıt ettirmenin peşindeydim bunca zamandır...
okullar açılalı 2 hafta oldu, soranlar oldu Derin'in okulunda ilk gününü merak ediyorum diye...
bunun cevabı için yarını bekleyeceğiz...
öncesinde yazmak istediğim birkaç konu daha var...
hayatım boyunca duygusal ihtiyaçlar hariç, hiçkimseye karşı talepkar olmadım. ne para, ne pul, ne tanıdık biri, ne ayrıcalık...hayat bu, hep güzel insanlar çıktı karşıma, bin şükür...
her işimi kendim görmenin zorluğu ve beraberinde herşeye hakim olabilmenin özgüveni ile, bildiğimi okudum. amacıma ulaşana kadar ölüp bittiğim doğru, uykusuz gecelere ödedim hesabımı... akıttığım gözyaşları dillense de anlatsa... ama sonunda...
eğer doğru olduğuna / olacağına inanıyorsam, beni -Allah'tan başka kimse- yolumdan alıkoyamaz...
işte bu, inat mı desem, bildiğini okumak mı desem bilemedim, bu huyum yüzünden, aldığım kararlar oldu hayatımın ilk 30 yılını geride bırakırken...
beni yavaşlatan hiçbirşeye tahammülüm yok... yanımda desteğe ihtiyacım var, işler çığrından çıkmaya başlarsa beni sakinleştirecek, geçmese de geçeceğine inandıracak, en azından gönlümü eyleyecek biri olmalıydı hayatımda... bunca hayat gailesinde bir de başka birinin yükü değil...
işte bundandır... şimdi yoluma kızımla devam ediyorum...
yoruluyorum kabul, bazı zamanlar keşke de ölsem şimdi şuracıkta dediğim oluyor...
o an kızımın elleri geliyor aklıma, avucumu dolduran minik parmakları, bukle bukle saçları, soran gözleri...
dur diyorum, daha değil....
o kayıt ettirmek için çırpındığın okulundan mezun olurken akıtacağın 2 damla gözyaşın var sırada...
demem o ki blog....
ben yoruluyorum ama öyle bir soru geliyor ki ardından, durma diyorum, daha bu kıza vereceğin bir dolu öğüt, örnek olacağın bir sürü hareketin var...
mükemmel asla değilim ama öyle bir inadım var ki, yaşamaktan, hemde çok mutlu yaşamaktan başka,
Allah ve annemden başka kimseye sığınmaktan başka çarem yok...
çalışıyorum, iş yerime yakın ve eğitim sistemini beğendiğim bir okula kayıt oldu kızım cuma günü...
şimdi...
ekim ayında başlayacak öğle yemeğine kadar beslenme çantası götürecek yanında.
mutfaktan gelen kek kokusu, hazırlanmış okul formasının karşımda duran görüntüsü, yeni ayakkabıların verdiği heyecan, artık içi, gerçek yazma kalemleriyle dolu kalemlik ve yaşına uygun pembeli dallı suluğu ile bizde okul yolunda gerçek bir adım atacak olmanın heyecanı ile dopdoluyuz bu pazar akşamında...
pazartesi sendromunu tek başıma yaşayacak bir anne değilim artık, cuma günleri hem bir özgürlük hemde ödev stresini getirecek beraberinde...
olsun be!
ben o stresi yerim!...
ben varım...
hemde çok anne, çok kadın, çok çalışan, çok yorulan ama her daim şükreden ve dahası için çırpınan bir Duygu...
Merhaba!

10 yorum:

Yazgüneşi dedi ki...

salya sümük ağlattın beni kadın
eh yani..
yerim ben onun formasını da çantasını kalemliğini de
tamamını onla beraber
ham yaparım..

seni de yerim

yerim sana ne
sus cevap verme
büyüğüm ben..

ah canımmm
hayırlı uğurlu olsun kuzuma sımsıkı sarılırım bin kere öperim ikinizi de :))

çitlembik dedi ki...

Bazen sana haykırmak istiyorum 'ne kadar çok güçlüsün!' iyki iyki iyki tanımışım seni. Milyonlarca kez daha söyleyebilirim ki derin çok şanslı. Aslına bakarsan bukadarcık olsa bile seni tanıdığım için ben de çok şanslıyım. Derine çooook eğlenceli ve bol başarılı bir okul hayatı diliyorum ikinizi de öpüyorum analı kızlı.

pınar dedi ki...

Allah nice yıllarını göstersin evladının Duygu.
Ne güzel heyecanlar bunlar.
Çok duygu yüklüydü yazın.
İçim bir titredi inan.

Adsız dedi ki...

Duygu Hn..sizi öylesine anlıyorum ki hele de şu anda..ben de eşimden boşandım 2,5 yıl oldu ve de 7 yaşında tatlı bir kızım var..ona daha iyi bir gelecek vermek için çırpınıp duruyorum, bazen benim de düştüğüm zamanlar oluyor bir iki gözyaşı sonrasında kızımdan aldığım güçle kalkıp yoluma devam ediyorum. Bloğunuzu epeydir takip ediyorum inanın yaşadığınız bir çok şeyi ben de yaşadım.Boşanma konusunda kızıma karşı haksızlık yaptığımı düşünerek hala kendimi suçluyorum..2,5 senedir babası yanımızda olmadığı halde hala biz boşandık kelimesini telaffuz edemiyorum..O minicik kalbi kırılacak diye..Babasıyla farklı şehirlerdeyiz ve biz onu orada bırakıp İstanbula geldik uzun süre gözyaşı döktü evimize dönelim diye..onu o ruh halinden çıkarabilmek için ne çok uğraştım bir bilseniz..bütün çabam mutlu bir çocuk yetiştirmek, aynen sizin gibi..Ve galiba her ne olursa olsun bunu başarıyoruz.

Sevgilerimle
Figen

sesiber dedi ki...

Merhaba,
En zoru karar vermektir, sen o aşamaları bile çoktan atlatmışsın. Taslakları sil ki, okuyup geri sarma başa. Kızın seni bir ömür boyu mutlu etsin, hatta sadece kızın değil hayat sana tüm güzellikleriyle, sevgiyle koşa koşa gelsin ve hep dimdik ve mutlu ol. Herşeyin hayırlısı gelsin önüne...
Tüm kalbimle sevgiler...

maviye iz süren dedi ki...

Merhaba canım okurken çok duygulandım,yanındayız her daim.Güzel derin'e okul hayatında başarılar,anneciğine de kolaylıklar diliyor kocaman öpüyorum,sevgiler...

GeCe dedi ki...

tüylerim diken diken oldu okurken, boşandığını biliyordum satır aralarından anlamıştım. eminim çok zor dönemler yaşamıssındır ama dediğin gibi hayatı paylaşmadıktan sonra doğru olanı yapmıssın bence de. Derin'in okulunda çok başarılı olacağına inanıyorum ve inşallah seninle birlikte biz de mezuniyetini görüp sevinç duyabiliriz

annesiningülü dedi ki...

seni kocaman sarabilir miyim Duygu??
zaten hamişliğin verdiği bir ağlak hal içindeyim
Bir başkasına laf anlatıp yol göstermektense iki kız başınıza yol almak daha iyidir, eminim.
O kız çocuğu hep çok başarılı olsun, öperim mercimeği :D

tijen miriam dedi ki...

ayni seyleri,ayni donuslerde yasayan biri olarak diyorum hep ,cok cok daha guzel olucak hersey:))minik kuzuya bol sans ve basarilar diliyorum,mezuniyet gununu gormeyi nasip etsin rab sana.opuyorum..

duygu dedi ki...

-canım yazgüneşim,
yemek serbest, sol kolumdan başla :) çok teşekkürler biricik, dilerim her bir çocuk için hayırlı bir eğitim dönemi olur.

-çitlembik,
çit çit kızım benim, küçük kızım... çok teşekkürler sıcacık yorumun için. o kalbini yerim senin.

-pınarcım,
çok teşekkür ederim, biz daha eğitim hayatının başındayız,tavsiyelerine çok ihtiyaç duyacağım döneme giriyorum... haberin ola :)

-figen,
dilerim Allah hep yanında olsun, yolunuz açık, talihiniz güzel olsun. seni ve kızını sevgiyle kucaklıyorum.

-sesiber,
kocaman bir amin diyorum kendim ve hepimiz için. güzel kalbinden geçen dileklerin gerçek olsun inşallah...

-gülce'nin annesi,
çok teşekkür ederim. içten sevgilerimle...

-gececim,
sana ve minik kızına güzellikler dolu bir hayat dilerim. çok teşekkürler sıcacık yorumun için.

-baharcım,
sarsana beni, kocaman göbeğin ve içindeki minik kalp girsin aramıza sonra bizim minikler çekiştirsin eteklerimizi... sevgi yumağı olalım :)

-tijen,
o heyecanları yazarken okunacağını ve senin gibi güzel kalplerin buna ortak olacağını bilmek ne güzel. teşekkürler, iyiki burdasın...