bir masalın içine düşebilmek...

bir lunapark'ın ahengine kapılıp yürümek vardı hayatta. öyle ışıl ışıl sadece ve kocaman bir yürek çarpıntısıyla...
bazı sorular yerle bir etmese beni, bazı dileklerinin hiç gerçekleşmeyeceğini söyleyebilsem O'na, belki daha kolay olurdu seçtiğim hayatı sadece mutluluk ile yaşayabilmek...
O, boyu küçük aklı büyük bir kız olmasaydı, kolaylıkla kandırabilirdim mesela... nede olsa elleri kayboluyor hala avuçlarımda.
Ama bu kolay olan ve ben kolayı sevmem biliyorsun...

hiçbir zaman aklımdan geçmedi O'nu sorduğu sorular karşısında savsaklamak ama son zamanlarda keşke bu kadar gerçekçi olmasına izin vermeseydim diyebiliyorum, serde kıyamamak var...

her sabah edilen şükürler baki ama bir sabah farklı uyanmak da var dileklerim arasında...
ve o sabah... benden istediği, içinde "u" vitamini olan bir kahvaltı hazırlamak olabilir. biz mesela harikalar diyarına düşmüş, etrafına korku ve merakla bakan iki kız çocuğu olabiliriz, mantar evimizden çıkıp kabarık eteklerimizle yollarda "dağdan gelecek bir kız döne döneeee" diye şarkı söyleyerek dünyayı zerre kadar umursamayarak, ormanın bir ucundaki sevdiklerimizi görmeye gidebiliriz. yolda limonata çeşmesinde duraklayıp içimizi serinletir, puantiyeli örtümüzü yere serdiğimiz gibi üzerine marşmelov boca edilmiş kurabiyelerle karnımızı doyurabiliriz.

çok mu masal oldu...
olsun zaten istediğim mutlu bitmesiydi ve bu da belki ancak masal uydurarak olur...
yargılama beni sakın, bazen dünya üzerinde bildiğim tek rengin pembe olmasını istemem, suç olmamalı... evet biliyorum, bir yerlerde kötü ruhlar var ve olaylar her zaman istediğimiz gibi gitmez...
ne var yani biraz "olmayan"ı boca etsem....

okuduğum kitaplar, izlediğim filmler gibi olmadığını hayatın farkındayım... zora gelince sıkılsamda eşşek gibi yaşıyorum işte hepsini... kaçmak yok...
ama böylesi de güzel olmazmıydı azıcık...
ben birgün mesela kibritçi kız ile karşılaşmışım...
tamam tamam sustum :)