sana küçük bir sır vereyim mi?

en huzur veren koku ne biliyormusun bana göre?

evdeki uyku kokusu...

sabahın erken saatlerinde, gözüne çarpan detaylardaki o yaşanmışlık kokusu...

bir odadaki çocuğun kahkaha kokusu...

birazdan başlayacak yeni güne, miskin uyanma kokusu...

en çok keyif aldığım andır, henüz güneş doğmamışken, dolaşmak evin içinde...

hayalet gibi ama bir ipucu arar gibi daha çok...

ve ne güzeldir ki hep beni mutlu eden bir detay takılır gözüme...

üzerine bastığım yarım kalmış bir puzzle...

olur ya bazen, odanı toplayamayacak kadar yorgun olur gider yatarsın... işte o ardında bıraktığın dağınıklık... buram buram "hayat" kokar... az önce dokunmuştur o kalemlere parmakları, o sayfaları çevirmiştir o minik eller...

ve genç kızlığa adımın ilk belirtileri...

yeni güne hazırlanan kıyafetler veeee tamamlayıcı aksesuarları... (!)

dağınıklık gibi görme sakın onları...

bu evde bir kız yaşıyor, varlığını esirgemeden... bağır çağır ve bazen çıfıt çarşısı...

ve öyle kendinden geçerek uyuyor ki,

inanamıyorsun onun bir zamanlar böyle kıyma paketi kadar küçük olduğuna...

evdeki uyku kokusu,

doyumsuz bir farkındalık sağlıyor...

denemelisin...