yeni bir kalem herzaman bulursun...

bitmeye yüz tutmuş kalemini yenisiyle değiştirmek yerine, ucunu açmayı denedin mi hiç?

tükendiğini sandığın an aslında, altından daha renkli ve tertemiz bir ucun çıkacağını düşündün mü?
sana diyorum...
heryer kalem dolu, yazar, çizer, boyar, karalar... sana satırlarca aşk şarkılarıda yazdırır, ağız dolusu küfürler de...
sen ne istersen onu döker sana kalemin...
senin elinde şekillenir...
diyorum ki...
yeni bir kalem bulmak kolay...
ama asıl değer olan,
şöyle bir durup baktığında, görebiliyorsan ucunu açmanın, biraz yenileme, tazeleme zamanının geldiğini, eline bir kalemtraş alabilmendir.
tüketmek yerine, başkalaştırmayı denedin mi hiç?
yenisini almak yerine, modifiye etmek gibi mesela...
bir dur...
bir bak...
çizgin eğri mi oldu, yazının renk tonu fazla mı geldi, dene yine... tekrar yazmayı, çizmeyi...
eline silgi alıp hepsini silmen de olası tabi...
ama ben sana yine diyorum ki, sen al eline bir kalemtraş, biraz sivrilt ucunu, o beğenmediğin kaleminle tekrar dene hayatına dair bişiler yazabilmeyi...
silgi de dursun başköşende, heran arkanı dönmeye müsait olman gibi...
çünkü, yeni bir kalem bulmak en kolayı... sen hangi kalemle , ne yazmak istediğine karar ver önce... çünkü her kalemle herşeyi yapamazsın... bulduğun zamanda, ucunu açıp ömrünü uzatmayı dene...
harcama kolayca...

kalemden bahsediyorum dimi... yazmayı seviyorsan eğer onunla, tüketme, bitirme, harcama, vazgeçme, yaz, yaz, yaz... aşkını yaz, sevdanı, öfkeni, kır(z)gınlığını, mutsuzluğunu... ama başkasıyla değil, o sevdiğin kalemle yaz...

tüketme... yitirme... vazgeçme...