merak edenlere bin teşekkür... ama iyiyiz biz...

bir boğaz enfeksiyonunun daha sonuna gelmiş bulunmaktayız.
yokluğumu açıklamam için bu cümle yeterli sanıyorum.

benim mercimek, bu hafta okullu değildi. ben ise ne işe konsantre olabildim, ne kendime, ne evime... sadece bu mercimeği adam etmekle meşgul, bitap bir hafta geçirdim.



ama bitti çok şükür.


o öküsürürken benim ciğerlerim söküldü, onun ateşi benimde içimi yaktı kavurdu, o uyurken, ben hep tek gözü açıktım, o yemek yiyince benim karnım doydu, o zıplarken hastalık bittiğinde ben ondan daha şendim...



diyeceğim o ki blog, ben sorunlu bir hastalıkla, zorunlu bir mücadeleden galip çıktım...



ama bak büyümüş dimi bizim kız... hasta ola ola, düşe kalka büyüyor işte çocuk...
ispat edercesine bebeklik pusetine sokuşturmaya çalıştı bacaklarını... (ama ne yazık ki sığdı da)

oyuncak bebeğinin ellerini bebeğinin ağzına sokup,

-kız ona anne, hiç beni dinlemiyor, hep tırnaklarını koparıyor
derken ve ben o bebeğe uyduruktan kızarken nasılda mutluydu...

işte o gülücüğü özlemişim ben.

iyiyiz biz...

merak edip arayan, mesaj gönderen, yetmedi kalkıp gelen tüm dostlara bin teşekkür...