temmuz 2008
temmuz 2009
bayılıyor kumda yuvarlanmaya...
temmuz 2009bayılıyor kumda yuvarlanmaya...geçen seneyi sümüklerine yapışan kumlarla birlikte geçirmiştik... bu seneden umutluydum ama ı-ıh...
aynı terane...
bense denizden çıkınca mümkünse uçmak isterim ayağıma kum bulaşmasın diye...
bu kız kesin babasına çekti pasaklılıkta :)
birde artık sokak çocuğu kıvamında... bulduğu düz duvarlara tırmanıyor, yerlerden karıncaları toplayıp bacaklarında yürütüyor... gıdıklanınca da karıncalara bağırıyor,
"indiricem şimdi sizi yere yaaa... zıplamadan yürüyün, gılıklanıyorum"
:):):)
5 yorum:
Duygu çok ama çok eğlenceli bir yazı....Gülmekten karnım ağrıdı:)
"Zıplamadan yürüyün, gılıklanıyorum" ....bu kız var ya süper... Hayattan keyif alan ve her zaman mutlu olmayı başarabilecek bir çocuk yetiştiriyorsun, bravo sana:)
ne güzel çocuk olmak vardı kumlarda yuvarlana yuvarlana hoplaya zıplaya dolaşmak vardı.
oynasın kumlarda gönlünce, düz duvarlarada tırmansın.gılıklanıyormuymuş?şirine nolucak:)
Hahahah karıncalar zılgıtı yiyor yani desene:)
Ne güzel çocuk işte...çocukken kuma bulanmak dertmiydi?
Dediğin gibi bende kum değmesin bulaşmasın diye kırk takla atarım.
-songülcüm,
ayy utandım yaa... teşekkürler sımsıkı sarıldım sana...
-allımorlu,
valla zaten biz tutamıyoruz onu... nerde bir parmaklık hooop derin tepesinde... varsın yaşasın çocukluğunu. saldım çayıra durumları yani...
-ebrucum,
ay benim içim kalkıyo o kumlarda yuvarlandıkça...
bide o zavallı karıncalar... kıyamam yaa..
bir karıncaya böyle demen hiç aklıma gelmezdi çok güldüm olsun annesi bırak çocukluğunu yaasın (bende çok severim kumları hihi)
Yorum Gönder