7 Temmuz 2009 Salı

korkarım hep böyle kalacak...


temmuz 2008temmuz 2009
bayılıyor kumda yuvarlanmaya...

geçen seneyi sümüklerine yapışan kumlarla birlikte geçirmiştik... bu seneden umutluydum ama ı-ıh...

aynı terane...


bense denizden çıkınca mümkünse uçmak isterim ayağıma kum bulaşmasın diye...

bu kız kesin babasına çekti pasaklılıkta :)


















birde artık sokak çocuğu kıvamında... bulduğu düz duvarlara tırmanıyor, yerlerden karıncaları toplayıp bacaklarında yürütüyor... gıdıklanınca da karıncalara bağırıyor,

"indiricem şimdi sizi yere yaaa... zıplamadan yürüyün, gılıklanıyorum"

:):):)

5 yorum:

SONGUL dedi ki...

Duygu çok ama çok eğlenceli bir yazı....Gülmekten karnım ağrıdı:)
"Zıplamadan yürüyün, gılıklanıyorum" ....bu kız var ya süper... Hayattan keyif alan ve her zaman mutlu olmayı başarabilecek bir çocuk yetiştiriyorsun, bravo sana:)

allımorlu dedi ki...

ne güzel çocuk olmak vardı kumlarda yuvarlana yuvarlana hoplaya zıplaya dolaşmak vardı.
oynasın kumlarda gönlünce, düz duvarlarada tırmansın.gılıklanıyormuymuş?şirine nolucak:)

Primarima dedi ki...

Hahahah karıncalar zılgıtı yiyor yani desene:)
Ne güzel çocuk işte...çocukken kuma bulanmak dertmiydi?
Dediğin gibi bende kum değmesin bulaşmasın diye kırk takla atarım.

duygu dedi ki...

-songülcüm,
ayy utandım yaa... teşekkürler sımsıkı sarıldım sana...

-allımorlu,
valla zaten biz tutamıyoruz onu... nerde bir parmaklık hooop derin tepesinde... varsın yaşasın çocukluğunu. saldım çayıra durumları yani...

-ebrucum,
ay benim içim kalkıyo o kumlarda yuvarlandıkça...
bide o zavallı karıncalar... kıyamam yaa..

GeCe dedi ki...

bir karıncaya böyle demen hiç aklıma gelmezdi çok güldüm olsun annesi bırak çocukluğunu yaasın (bende çok severim kumları hihi)