4 Ekim 2011 Salı

bu not kendime... unutmamam için...

noluyor biliyormusun bazen...
sen bir dünya düşlüyorsun, içine boncuklar, pembeler, bahçeli bir ev, bazı gözyaşları... vs. bir sürü hayal-istek-umut ekiyorsun...
sonra...
biri gelip öyle bir cümle ile yıkıyorki hepsini, hiçbir geri dönme isteği kabul ettiremez oluyor...
bazen...
yinede diyorsun...
hayattan payıma düşeni yaptım, yaşadım, yaşattım, darısı başına...
bazen eyvallah'ı bilmek gerekiyor...
demem o ki blog...
kendinden vazgeçmeyeceksin... kaybetmeyeceksin...
çünkü hayalini sadece kendine göre kurarsan, istediğin zaman yapıp tekrar yıkarsın...
çünkü bitişlerin bile alkışlanmalı senin... öyle bir bitirmelisinki, ardından söylenecek tek söz sadece hayranlık içermeli...
severken olduğun gibi yürekli olmalısın, giderkende...
bitirirken diyorum hayalini yani,
sadece tebessüm kalmalı dudakta, yaşadım çok şükür dedirten...
nasıl der cemaat;
"iyi bilirdik"...
sende iyi bil, boşver...

4 yorum:

ŞuŞu dedi ki...

Bu notu bende bir Köse'ye yazmalıyım ve su ara dönüp dönüp okumaliyim.eyvallah kısmı icime otura otura ama sonunda iyi bilerek:)Bir alkışlayan çıkar elbet diyerek...

Yazgüneşi dedi ki...

iyilik yap denize at halik bilmezse balık bilir can...
sen iyi bil
sen iyi kal...

Cocukla Cocuk dedi ki...

dogru söze ne denir..

çitlembik dedi ki...

nerelerdesinizz :(