Yönlendirme...

eve geldim, yüzüme bile bakmıyor. ilgisiz, alakasız tavırlar...
dur bakalım dedim...
girdim odasına, yanına oturdum.
bir kağıt ilişti gözüme.
kağıdın üzerinde bir çizim.
ipucu ile yönlendiriyor beni.
İlk adım dolabına gidicekmişim.
dolabının içinde hediye varmış.
ve sürem kısıtlıymış.
neyse, aşamaları geçtim. itiraf etmeliyim çok zorlu bir parkurdu :)
önce dolabın kapağını açtım, içindeki hediyeleri bulmak epey zor oldu.
bakındım...
aradım...
veeee.
sonunda kavuştum hediyelerime (!)
sonra yine paket yaptık hepsini, kaldırdık yerine...
sabırsız ya benim kız, hediyesini önce verdi ama günün ritüeline uyalım diye de pazar gününü beklemeye karar verdi :)

Hayatın sürprizlerinin kızımla içimle dolmasına bayılıyorum.!!!