bir ödev...

"Ben annemi çok seviyorum.

Sabah gözlerimi açtığımda O'nu görünce, içimden defalarca öpmek, sıkıca sarılmak, "cici annem" demek geliyor.

Ben okula gittiğimde, O işe gittiğinde, O'nu hemen özlüyorum. O'na akşama vermek için resim yapmak, mektup yazmak, kocaman bir çiçek demeti hazırlamak istiyorum.

En çok lale çiçeğine benzetiyorum annemi. Annemin saçları lalenin yaprakları gibi.

O'nu kızdırdığım zaman üzülsemde hep dua ediyorum  İstediği herşeyi alabilmek için, O çok mutlu olsun diye.

Canım annem seni çok seviyorum."

işte sen çocuk, böyle basit cümlelerle deliyorsun yüreğimi... 

sıradan bir hayat istiyorum seninle... 

"iki kelimeyle sevgimi, derdimi anlatabileyim, baktım olmadı en fazla gidip sarılıyım" olmalı diyorum iletişimim...

öyle içten ama öyle dolu...

senden öğrendiğim gibi... 

Allah seni hayatımdan hiç eksik etmesin çocuk...

not: anneler günü proje ödeviydi, üstteki resim... babasıyla hazırlamışlar benim için. Derin söylemiş, babası yazmış Derin'in içinden geçenleri... okurken akıtılan iki damla yaşın garantisi elbette var... anne olmanın şanından :)