ben bazen...

aldığım nefesi tutar gibi, bağırmaktan korkar gibi... su gibi, dua gibi.
narin bir eşyayı tutar, sinirle bir bardağı duvara fırlatır gibi. gerçekleşmesini istediğim hayalimin güzelliğinden korkar ama o hayale sığınmadan duramamak gibi... yani hem korkup, hem bakmak gibi...
bazen birinin canına okuyup, sonra "hiç canım yanmasın lütfen" der gibiyim.
terk edebilip, sürüne sürüne peşinden gider gibi.
bazen saat gibi, akrebin peşindeki yelkovan gibi, 12'yi bekleyip balkabağına dönmekten korkar gibi.
sevgimden bakamamak gibi, içimdeki sevgi hırsıyla zarar veririm diye kendimi alıkoyar gibiyim sevdiğimden...
ben bazen...
kafası karışık, aklı salim, duyguları dobra, güveni eksik biri gibi, savrulur gibi, sonra durup parçalarını her bir kişiden toplar gibiyim...
şarkı sözü gibiyim bazen...nakarat gibi... bir dizede saklı kalmış o güzel tamlamayım... "üzüm buğusu gibi, duru bir su gibi" denilenim mesela... başkasının kulak kabartmadığı ama aslında avaz avaz söylenen o şarkının en sakin tonuyum belki de...
batsın bu dünyadaki o isyan, geri dön'deki çaresizliğim...
ben bazen kendime yabancı, sana çok tanıdığım. o minik mercimeğe oyun arkadaşı, büyüklere masallarım...
ben kimim biliyor musun?
senin sövdüğün, başkasının saydığı, kiminin terk ettiği, kiminin başına tac ettiği, birine anne, birine evlat, ona dost, buna post-um...
bir garip haller içinde halim...
bazen de...
sevmeye yeteneksizim...

oluyor böyle bazen...
kendim çalıp, kendim söylüyorum...

bir gidiyorum sonra bakmışım ki;
kendim-den geliyorum...

fotoğraf : ceyda bural... dünyanın en güzel anne adayı :)
not : keman çalmayı özledim... çookk...

sevgiyle,
Duygu