"Atatürk düşmanları yendikten sonra yatağına yatıp biraz dinleniyor muydu?
çok mu hasta olup ölmüştü?
belki çorbasının hepsini içse ve bir daha düşmanla savaşmadan önce uyusaydı hemen ölmezdi...
anne ben kalbimde yaşamasını istemiyorum Atatürk'ün, o yaşasın evinde, bende istediğim zaman gidip göriyim istiyorum..
hem ben daha O'na kurabiye vermemiştim..".
ve ağladı...
ağladı...
jimnastik dersine gidene kadar "Atatürk ölmedi, yüreğimde yaşıyor" şarkısını söyledik. birazda "çıktık açık alınla" marşımızı...
rüyasında gördü sanırım, çok üzerine gitmek istemedim.
bir kitap aldık kütüphanesinden...
güzel düşler görelim diye...
belki düşleri de gülüşü gibi güzel olur diye...
düşünüp, düşünden ayrı kalmasın diye...
düş macunu - Firuzan Gürbüz
3 yorum:
Ben bile diyorum hala, keşke ölmemiş olsaydı diye :( Atatürk sevgisini aşılamalıyız kesinlikle miniklere, yoksa yavaş yavaş silecekler aklımızdan kalbimizden.İzin vermemeliyiz. :(
şaka gibi yaaa
ben bazen
korkuyorum haa bizden
senden kendimden
defne den derinden
yok bir zaman neredeyse birebir aynını yaşamışlığımız var da defneyle
o bakımdan...
çok özledim bi de
hani demeden geçemiycem :)
Kuzuuuummmmmm.....
Yorum Gönder