kıssadan kurgu...

hani diyorum tıkanırsan yine bir gün apansız, güneşin bulutların arkasına saklanıp sonsuz bir saklambaç oyununa katıldığını ve o beklenen sobenin hiç olmayacağını düşünürsen, mutluluk derin dondurucuda senin tarafından kullanılmayı bekliyorken sabırsızca, enerjinde eksi (-) seviyelerde geziniyorsa, yapman gereken tek şey var... biliyorsun... kafanı çevirip yanında fısır fısır konuşan yada parkta kendi kendine mırıldanarak oyun oynayan bir çocuğa kulak ver... emin ol o aslında çözmüştür evrenin sırrını... mutluluk onun elindekiyle yarattığı dünyada saklı... ve eğer sen dinlemeyi biliyorsan, aydınlık bir dünyada mutluluk balonları karşılayacak seni, elinde horoz şekerlerle... tadına bak o şekerin... damağına yayılan yakıcı şeker tadı kalbini de eritecek... unutma...

nerden mi biliyorum... tecrübeyle sabittir... şöyle ki;

bugün...

anne kaynağı belirsiz bir sıkıntıyla dans edercesine evi arşınlıyor...

evin mercimeğinin elinde 2 tane sulu boya fırçası var...

kısa olan derin (mercimek), uzunu annesiymiş (hani o canı sıkılan)

hikaye başlıyor...

anlatıcı : derin...

anneee, bak şindi...

bu derin (kısası), bu da annesi (uzun olanı gösteriyor)...

epberaber babanneye gidiyolaaarmışşş.

derin koşmuuuuuş, annesi kızmııııış... derin yorulmuş... aaaa anne bak, annesi derini kucaaaaana aaallmış. sooora annesi yorulmuş... derini bırakmış. derin ağlamış. derin koşmuş ... derin düşmüş...

annesi kızmış. koşma bak demiş. gidiyorum ben demiş. derin gitmeee demiş, ağlamış...

soora annesi derini bidaaaa kucaaaana almış...

sooora çok yorulmuş. uyumuşlar...

bana şimdi bahar geldi... darısı başınıza...