bak bi'!

eğer o çocuktan dinlemeseydim başından geçmiş olan çok kötü olayı ve o olayın hayatının geri kalanında belki peşini hiç bırakmayacağını, bugün, dün ve daha geçmişte yaşayıpta "ne büyük acı" diye vahlandıklarım, incir çekirdeği gibi görünmeyecekti gözüme...
hayatta karşıma çıkan tesadüflere fazlasıyla inandığım doğrudur, işaretleri birleştirmeyi, sözleri birbiri ile tamamlamayı severim... yorulduğumda oldu zaman zaman ve aslında evren de işi gücü bırakıp tabiki benim için çalışmıyor... ama biliyorum ki benim için, senin için, herkes için dönen bir çark var... aldığın kararlar, ağzından çıkan sözler, bir ortamda tanıştığın biri, evine gelen misafir... hepsi zincirin bir parçası. kelebek etkisi mi dersin bilmiyorum ama ben hoş tesadüfleri, sadece "hoş" olarak adlandırmamayı seviyorum...
bir yerde kanat çırpan bir kelebeğin rüzgarı, başka bir yerde fırtınaya sebep olur, sözü, çok iddialı görünsede ilk okunduğunda, kulak ver bence..
kimbilir belki, evren senin için üzerinde adının yazdığı bir kağıdı başkasının cebine koymuştur.
belki o otobüste her sabah sana yerini veren kişi, bir iş görüşmesinde ona öncelik tanıyacağın kişidir.
örnekler çoğalır, hayat sonsuz bir sınav çünkü...
kimseye arkanı dönmeden önce zihninde milyonlarca kez tartmalısın duygularını, sözlerini...
ve birine kucak açmadan evvel de...
iyisi mi sen kafana taktığın meseleleri otur da bir daha düşün sakin kalarak...
iyi gelecek emin ol...
ben öyle yaptım..